In de serene stilte van de kerstnacht nodigt de kerststal ons uit tot een moment van diepe contemplatie. Als kleine kinderen, onbevangen en vol verwondering, naderen we deze heilige scène. Herinneren we ons niet Jezus’ woorden: “Als je niet wordt zoals kleine kinderen, zul je God niet zien”? Met deze kinderlijke openheid streven we ernaar het ondoorgrondelijke mysterie van de geboorte te doorgronden.
Letten we op de rijkdom aan indrukken die de kerststal biedt. Een weelde aan kleuren – rood, blauw en groen – omlijst de figuren die elk hun eigen verhaal vertellen. Centraal ligt het Kind, de belichaming van Gods oneindige liefde, die zich zo klein en kwetsbaar heeft gemaakt. In deze hulpeloosheid ligt een diepe les: alleen wie zichzelf kan vernederen tot de eenvoud van een kind, kan de essentie van dit liefde mysterie bevatten.
Maria’s aanwezigheid spreekt van overgave. Haar ‘ja’ tegen Gods plan weerspiegelt de houding die nodig is om het goddelijke te aanschouwen. Ze daagt ons uit om met heel ons hart ‘ja’ te zeggen tegen de weg die voor ons ligt, hoe onzeker die ook mag zijn.
Jozef staat als een baken van vertrouwen. Ondanks de twijfels die hem moeten hebben gekweld, bleef hij trouw aan zijn roeping. Hij leert ons om, zelfs in tijden van onzekerheid en beproeving, vast te houden aan ons geloof en vertrouwen in Gods plan.
De herders vertegenwoordigen de nederigen en eenvoudigen van geest. In hun armoede en onbaatzuchtigheid zijn ze ontvankelijk voor het wonder dat zich voltrekt. Ze herinneren ons eraan dat we, te midden van onze materiële overvloed, de kunst van het ‘arm zijn’ moeten herontdekken om Gods aanwezigheid in deze wereld te kunnen waarnemen.
De wijzen uit het Oosten symboliseren de zoekende mens van alle tijden en culturen. Hun reis leert ons open te staan voor het onverwachte, voor de ‘vreemde sterren’ die ons leven kunnen doorkruisen. Ze nodigen ons uit om, zelfs als we afdwalen van ons geplande pad, te blijven zoeken naar de diepere waarheid.
Zelfs de os en de ezel, vaak over het hoofd gezien, dragen bij aan de scène. In hun eenvoudige aanwezigheid leren ze ons dat we soms simpelweg onszelf moeten zijn, trouw aan onze natuur, om God te vinden in het alledaagse.
De kerststal is meer dan een statisch tafereel; het is een levende uitnodiging tot gebed en overpeinzing. Miljoenen mensen hebben hier door de eeuwen heen troost en inspiratie gevonden. Wie oprecht kijkt, zal ontdekken dat de kerststal het hart ontvankelijk maakt voor Gods aanwezigheid.
Bij het naderen van de kerststal hoeven we geen grote woorden te spreken of indrukwekkende gebaren te maken. Een moment van stilte, een eenvoudig gebaar volstaat. Het gaat er niet om hoelang we blijven, maar of we de diepere betekenis van dit Kind begrijpen. In Zijn aanwezigheid vinden we vrede voor onze onrustige zielen en hoop voor de toekomst.
Zo nodigt de kerststal ons uit tot een persoonlijke ontmoeting met het goddelijke. Het is een oproep om onze harten te openen, onze zorgen los te laten en ons over te geven aan de liefde die dit Kind belichaamt. In deze overgave vinden we de ware betekenis van Kerstmis – niet als een voorbijgaand feest, maar als een blijvende ervaring van Gods nabijheid in ons leven.
Deken Geert Lauvenberg